Mijn dagboek
De week is weer vol met werken en ziekenhuis bezoeken waar we ons weer doorheen slaan. Na een dag in het ziekenhuis is het soms goed als we even allemaal stil zijn en niet hoeven te praten. Ik zit thuis aan de tafel met mijn laptop, mijn gedachten dwalen af, op een rustige manier laat ik alles even aan me voorbijkomen wat er de laatste tijd is gebeurd.
Terwijl ik dit denk komt er een lach op mijn gezicht…tja vroeger zat ik waarschijnlijk op de bank na zo ’n dag en at dan mijn emoties weg…de ene hand chips na de andere verdween dan mijn mond in. Ik ben echt zo dankbaar en blij dat ik dit overwonnen heb, wat een strijd is dat altijd geweest.
Hoe zouden andere mensen dat doen vraag ik me af?
Ik geef heel eerlijk toe dat het nog weleens voorkomt dat ik mezelf toch verwen in een mindere periode en dan geen eten maar een leuk jurkje of zo 😉 M’n ogen dwalen af naar die ene lelijke stoel in de woonkamer, al 100 keer heb gekeken naar een nieuwe. Zomaar ineens zoek ik de website op, gooi de stoel in het winkelmandje, reken af en denk zo dat is ook weer geregeld.
Was dit emotie kop i.p.v. emotie eten..jij mag het zeggen hihi mij maakt het niet uit welke naam het heeft ik verwen mezelf met een mooie stoel. Volgende week als de stoel er is, zit ik in de stoel voor de openhaard te genieten van het knisperende vuurtje met een kop thee in mijn had!
Ik kan niet wachten.
Liefs,
Arjanne
